Dag 24, Home Sweet Home

Na het inleveren van de bolide de koffers ingechecked bij de balie van BA.

Er was een computerstoring, maar geen rij dus dat ging vlekkeloos.

Na het passeren van de douane verrassend lekker gegeten in een steak restaurant.
Daarna lopen we naar de dikke 777 die ons naar Europa zal brengen en om 20:15 vertrokken uit Denver.

De overstap in Londen ging primaen gelukkig hadden we 4 uur overstaptijd, want het vliegtuig met 1.5 uur overstaptijd zouden we wellicht niet gehaald hebben. De goede keuze dus.

Als snel komt er al weer bekend land onder de vleugels door.

Op schiphol hebben we snel onze koffers en kunnen we nog net de bus inglippen zodat we niet hoeven te wachten. 

De auto halen staat nog goed geparkeerd bij Sibo, dus daar stappen we uit de bus.

Nog even een macje en rond 21:00 kunnen we het bedje opzoeken om na te dromen van een geweldige vakantie.

Dag 23: Denver, Waterworld

De laatste dag besteden we in Denver. We gaan vandaag naar Waterworld, een water pretpark met heel veel glijbanen dat belooft veel leuks.
We hebben nog wat roastbeef in de koelbox dus gaan we naar een super om een broodje te halen voor het ontbijt. Op internet gevonden dat King Soopers supermarkten ook een leuke aanbieding verkochten voor waterworld dus daar konden we 2 vliegen in 1 klap slaan en dat lukte. Vier kaartjes met pizza en een drankje voor de prijs van een kinderkaartje, dat willen we wel.

Eenmaal aangekomen bij het park is het al erg druk en er staan flinke rijen bij de glijbanen. We ontbijten eerst nog voordat we al het moois gaan bekijken. Er is teveel om op te noemen vaak met een band in de glijbaan. Zo hebben we in een tol gezeten, een dinosauriers reis gemaakt, de storm glijbaan gedaan en nog veel meer. We hebben in ieder geval de waterdichte camera van Bas goed kunnen gebruiken en hebben er ook de blits mee gemaakt.
Wat er nog meer is kan de liefhebber zien op http://www.waterworldcolorado.com/.
Om zes uur eten we in het park de pizza en nemen ook een nieuw soort ijsje toe. Dit is roomijs, maar dan in de vorm van bolletjes. Het is wel grappig en smaakt prima.
Het was een hele leuke manier om deze vakantie af te sluiten. Strak om 20:15 hebben we ingechecked zodat we de plaatsen hebben gereserveerd die we wilden hebben. We zitten nu op een rijtje met een raampje wel zo gezellig. We gaan nog een beetje Denver verkennen en dan is Amerika 2010 voor ons voorbij.

Dag 22: Lusk - Denver

Er waren overigens ook fietsen bij het motel waaronder een tandem, die moest natuurlijk uitgeprobeerd worden toen we gisteravond bij een klein familie cafe/restaurantje Triangle 4 naast het motel gingen eten.

Wel erg grappig om eens op een tandem te zitten en we hebben geen spijt van het restaurantje, het eten was heerlijk. Erg veel keus was er in Lusk niet, want het is maar een klein dorp met nog minder restaurants.



Het ontbijt is inbegrepen en ze hebben er ook iets van gemaakt.
Het leukste is wel dat je zelf je eigen wafel kan bakken. Dat is dan ook meteen de favoriet van Bas die voor iedereen wel een wafel wil maken.
Er staat een lange, wat duffe reis voor de boeg dus moet er eerst nog even gezwommen worden in het badje. Zout water dit keer en dat is voor Amerika, waar zelfs het water uit de kraan verchloord is, een bijzonder iets. De jochies vinden het niet prettig want het smaakt zo naar, ik was er eigenlijk wel blij mee.
Mirjam pakt ondertussen de koffers in zodat we op weg kunnen.

De reis naar onze laatste bestemming, Denver, laat ons vele verschillende prairies zien die opvallend veel op elkaar lijken. We kijken dan ook uit naar onze aankomst in Cheyenne want daar willen we een brood scoren en lekker gaan lunchen.
Het brood is binnen en we vinden een mooie picknick gelegenheid bij de golfbaan, vlak bij de startbaan van de luchtmachtbasis. Er stijgen een paar mooie kisten op en ook zien we een helikopter die rustig aan komt vliegen om te landen.
Kort nadat we Cheyenne hebben verlaten zien we de Rocky Mountains opdoemen en zijn we in de laatste staat van onze reis aanbeland: Colorado. Al ruim van te voren kan je Denver al zien liggen en vandaag hebben de donkere wolken zich boven Denver samengepakt en maken ze ruzie onder elkaar wat wij kunnen zien doordat er regelmatig een mooie lichtflits naar beneden wordt geschoten. Het is zowaar ook druk op de weg zodat we iets later bij het hotel aankomen. Daar legen we de auto om nog even bij Castle Rock dat ene leuke polo-tje in de maat van Mirjam te kopen en wat Nike spullen voor Niels. Iedereen heeft uiteindelijk wat "noodzakelijke" spullen weten aan te schaffen en trots als een pauw loopt Niels met zijn Nike rugzak voorop naar de auto.
Het eten doen we dit keer bij de keten Olive Garden en we worden verwend. Heerlijk gegeten en een top bediening, de avond is weer goed. We komen pas om 22:00 bij het hotel aan waar de jongens snel naar bed gaan en Mirjam ons laatste flesje wijn leeg maakt. Morgen moeten we weer fit zijn want we gaan naar Waterworld, een enorm water pretpark.

Dag 21: Rapid City - Mnt Rushmore - Lusk

We hebben de wekker gezet om op tijd in Mount Rushmore te zijn waar de presidenten in de rotsen zijn uitgehakt. Op het internet hebben we gezien dat je daar ook kunt ontbijten met uitzicht op de presidenten en aangezien het zondag is zal het vast wel druk worden. Bij het opendoen van het gordijn van de hotelkamer blijkt dat het regent, da's balen. Het weer op internet bekeken en het wordt gauw droog met een temperatuur van rond de 30, dat geeft de burger weer moed.

Het is een half uurtje rijden en dan mogen we de parkeergarage van de toeristische attractie in.
Op de ontvangen informatie kunnen we niet zo gauw vinden dat je er ook kunt ontbijten dus gaan we maar een stukje het park in. Prachtig toch weer hoe die Amerikanen dat eervol neer te weten zetten. Een lange laan met zuilen en aan iedere zuil 4 vlaggen van de verschillende staten. Daarachter kun je de 4 presidenten zien die belangrijk waren in de eerste 150 jaar van Amerika George Washington (de 1e), Thomas Jefferson (hij kocht het Louisiana territory van de Fransen en verdubbelde de toenmalige USA), Theodore Roosevelt (grondlegger industrie van Amerika) en Abraham Lincoln (hield het volk bijeen tijdens de burgeroorglog).


Net daarvoor zit een restaurantje waar je inderdaad kan ontbijten. Gelukkig maar, want het maagje knort toch wel weer. Mirjam, Niels en ik nemen het Rushmore Memorial breakfast dat geheel Amerikaans van aard is: aardappelen, kaas omelet, bacon/sausijs en biscuit/gravy. Voor Bas is die uitdaging te groot en hij kiest voor een enorme kaneel rol.

Daarna lopen we de route onder de koppen en gaan we op weg naar Lusk. We komen langs Crazy Horse Memorial waar ze een rots omzetten in een indiaan(Crazy Horse) met een paard. Het is erg indrukwekkend aangezien ze het langzaam stukje voor stukje afhakken (wel met dynamiet) en dat de sculpturist (of hoe je zo iemand mag noemen) zijn hele leven eraan heeft gewerkt en al dood is voordat het echt zichtbaar werd. Hij is begonnen in z'n eentje en moest iedere keer de stijle trappen op en af lopen om aan het werk te gaan of de compressor, die beneden stond, weer aan te zwengelen. Zijn familie (hij had tijd over om 10 kinderen te maken) neemt het werk over in hetzelfde tempo.We zien ook een film van de werkzaamheden en dat geeft een goed beeld van hoe het in zijn werk gaat. Op de foto zie je een voorbeeld hoe het moet worden en hoe de berg er nu uitziet.

We eten onderweg voor en bank in Edgemond waar we op mooie stenen zitten, die waarschijnlijk in de omgeving zijn gevonden.
Edgemond kan overigens gerust een spookstad genoemd kan worden. Die paar mensen die er leven, doen dat volgens mij stiekum niet...
Eenmaal in Lusk blijkt dat we een leuk motel hebben geboekt met een aparte kamer waar de kinderen slapen. De pool ziet er ook aantrekkelijk uit, dus gaan we lekker lang zwemmen.

Dag 20: Buffalo - Rapid City

Het bedje was ook oud, dus redelijk aan de smalle kant. Dat was wel aan de ruggetjes te merken toen we vanmorgen opstonden. Niels vond de klapdeurtjes tussen hun kamer en de badkamer erg grappig dus daar moest nog wel even een foto van worden gemaakt.

We willen ontbijten in Gillette, een plaatsje een uurtje rijden van Buffalo. In Buffalo blijkt het jaarfeest begonnen te zijn en we kunnen nog net op tijd tussen de hekken door onze koffers naar de auto brengen en het stadje ontvluchten voordat de optocht komt. Alle stoeltjes staan al opgesteld aan de rand van de straat.
In Gillette vinden we een voor ons nieuw restaurant Perkins en eten een heerlijke omelet waarbij je zelf de ingrediënten erbij kan kiezen. Niels neemt een toren van French Bread (wentelteven) en Bas kiest voor zijn eerste ochtend pancake met chocolade korrels.
Daarna langs de supermarkt om scheermesjes te kopen. Dat kan overal en ze komen hier niet oorspronkelijk vandaan, toch moest het en aangezien ze hier een stuk goedkoper zijn hebben we meteen voor meer dan een jaar scheerplezier.

Na Gillette mochten we overall 75 mph rijden dus dat schiet weer eens op na als dat langzame gedoe van Yellowstone (25 mph). Er zijn een hoop motoren op de weg en het blijkt dat er in Sturgis een motor event is dat een week duurt. Dat verklaart ook waarom onze kamer in Rapid City zo prijzig was.
Er zit een wat groter zwembad bij het hotel met twee enorm snelle glijbanen. Het gewone rechthoekige zwembad blijkt toch ook weer erg leuk te zijn zodat ook daar veel tijd in wordt besteed. De whirlpools zijn hier overigens verschrikkelijk heet, je moet gewoon heel voorzichtig doorkomen als je erin gaat, zo ook deze.

Het eten doen we dichtbij bij een TGI Fridays. Niels neemt zijn eerste steak en moet toch wel wat veel kauwen maar is wel blij met zijn keuze. De desserts zien er aantrekkelijk uit dus deelt Mirjam een brownie met vele extra's met Niels en neem ik mijn eerste cheesecake en het smaakt echt geweldig.

Dag 19: Cody - Buffalo

In Cody bevalt het wel, dus we halen een lekker brood en ontbijten op de kamer.
De mannen zoeken het zwembad nog even op terwijl wij alle spullen gereed maken voor transport.
De tijd tikt rustig door en zo checken we pas rond 12:00 uur uit.

Als route naar Buffalo kunnen we 2 wegen nemen en we kiezen voor de Alt 14 die dwars door het Big Horn gebergte heen. We rijden vrij lang op een platte weg en langzaam komen de grote bergen op ons af.
Daar in de buurt worden we door verschillende borden erop geattendeerd dat het een erg stijle klim gaat worden. Nou, dat kan onze auto wel aan en de bestuurder ook dus gaan we verder. We worden door Neverlost (duh) nog op een hele stijle klim gestuurd naar een camping waar je voor USD 7,= een nachtje kan staan, geld in een envelop in het busje wat aan de paal staat. Erg mooi uitzicht (zie ook de foto) maar toch jammer dat deze weg bijna bovenop de berg dood blijkt te lopen en we weer langs dezelfde stijle weg inclusief bijbehorende afgrond naar beneden moeten. Dit keer zit de afgrond aan Mirjam's kant en die is daar niet al te blij mee. Eenmaal op de goede weg wordt het echt een stuk flink omhoog rijden en hoor je de paardjes onder de motorkap hun werk doen. Het is net of je met een achtbaan omhoog gaat inclusief het over de top gaan ...
Het uitzicht is weer verpletterend dus zijn we blij met deze route.

Halverwege de Big Horn bevindt zich het medicine wheel http://solar-center.stanford.edu/AO/bighorn.html.
Het blijkt een hike van 1.5 mile (ruim 2km) enkele rit bergje op en bergje af.

Het is wat fris met de 20oC dus we gaan de uitdaging aan. Eenmaal bij het wheel is het indrukwekkend om te zien dat zoiets al heel lang bestaat en dat veel mensen er helemaal in mee kunnen gaan en kracht eruit halen. Het geeft een extra dimensie aan zo'n plek als je er bent. Eromheen staat een hek waar allemaal doeken en andere attributen aan gehangen zijn.
Weer terug bij de auto willen we gaan picknicken maar de vele vliegen verplichten ons dat in de auto te doen.

Tegen het einde van de middag komen we aan in Buffalo waar we een heel gaaf oud hotel hebben geboekt. Het Occidental is helemaal gerenoveerd en wij hebben de Madam's Retreat en de jongens hebben een eigen kamer (met TV), de Bunkhouse. Het hotel is ook een bordeel geweest en dat zie je dan ook terug in de kamers.
Het is eigenlijk een museum waarin je kan slapen, want als er geen gasten in de kamers zijn, zit er een touwtje voor en kan iedereen naar binnen kijken hoe het eruit ziet. Het restaureren is met volledig behoud van originele details uitgevoerd. Zo hebben we lekker kunnen douchen in een origineel vrijstaand bad op pootjes.
Voor de rest heeft Buffalo niet veel te bieden, zoals wij zagen toen wij voor het eten het stadje gingen verkennen. We hebben toch een lekker Mexicaans restaurant gevonden waar we gezelschap kregen van een alleen reizende motormuis die al een rode neus had en naast ons zat en het zo leuk vond dat we uit Zweden (???) kwamen.

Dag 18: Op naar Cody

Het langzame opstaan was gisteren goed bevallen en we herhalen het ritueel. Het ontbijt doen we ook in het zelfde restaurantje aan het mooie, grote meer van Yellowstone.

We stoppen de laatste dingen in de auto en checken uit om Yellowstone achter ons te laten en op weg naar Cody te gaan.
Al vrij snel zien we een aantal hertjes in het bos waar natuurlijk nog snel een foto van gemaakt moet worden. We worden al wat lui en nemen niet eens de moeite om uit te stappen, toch blijft het erg leuk om die beesten rustig bezig te zien met waar ze zin in hebben, in dit geval eten.

We zijn al een eind op weg naar de Oost uitgang waar we nog niet geweest zijn als er weer een beer gespot blijkt te zijn.

Daar ergens zie je een steen, maar het is een beer want hij beweegt zo nu en dan.

Uiteindelijk zien wij het ook en de beer gaat steeds meer bewegen en speelt wat met wat takken en banjert wat rond. Eindelijk kunnen we een beer duidelijk zien en we blijven ook een poosje kijken en foto's maken.

Cody blijkt een leuk wild western plaatsje te zijn met veel vertier. Het zwembad in het hotel ziet er echter ook heel aantrekkelijk uit en we besluiten lekker lang te gaan zwemmen, het is immers alweer een paar dagen geleden dat er gezwommen is. De was wordt ook nog even door de wasmachines gehaald zodat we tot het einde van de vakantie schone kleren hebben.

In het plaatsje zijn er veel grill restaurantjes en we kunnen direct aan tafel bij een restaurant dat ook buiten tafels heeft staan. We laten de tenderloin, ribbetjes, Fish & Chips (geen friet, maar echte chips) en pasta aanrukken en er blijkt ook een biertje ter ere van de old Faithfull gebrouwen te worden die best blijkt te smaken.

In het hotel kijken we op de TV nog even naar de beren foto's en daarna gaan de mannen op stok.

Dag 17: Op berenjacht.

We worden wakker in een frisse kamer. Overdag is het zeer aangenaam met zo'n 23 oC, maar in de nacht loopt het terug naar een graadje of 10, met een een open raam wordt het in de kamer dan ook wel frisjes.
Het ontbijt is in de vorm van een ontbijtbuffet met uitzicht op het Lake Yellowstone. Onze tafel achterburen van Wyk blijken te heten. Zijn overgrootvader kwam uit 5 huizen. Aardige mensen uit Colorado Springs bij Denver en we krijgen meteen wat tips voor onze twee dagen aldaar. Niels heeft ondertussen eindelijke zijn los zittende kies volledig eruit weten te werken en toont deze trots aan alle Wy(c)ken.

Rond 11:30 gaan we op weg naar de "old faithfull", die de naam te danken heeft aan de regelmatigheid waarop het kokende water het luchtruim ingeslingerd wordt. Daar aangekomen blijkt dat er meer mensen op dezelfde gedachte zijn gekomen en dat op dit moment wilden uitvoeren. Geen parkeerplek te krijgen. Mirjam, Niels en Bas stappen uit en ik ga de auto ergens parkeren. Ik kan nog net de laatste spetters meemaken maar de rest van de familie heeft alles kunnen zien en filmen. We besluiten een ijsje te halen en op de volgende uitbarsting te wachten die over 90 minuten gepland is. Ook hier zijn we niet de enige die een ijsje willen halen (we zien de andere van Wyken ook nog in de lange rij), maar het ijs is lekker en we zijn nog ruim op tijd voor de ouwe betrouwbare die zich weer van zijn mooiste kant laat zien.

Daarna besluiten we weer naar het noorden van het park te rijden, een flinke rit maar nu over andere wegen en we willen beren zien die zich vooral daar ophouden. Als we even rijden komen we langs damp met  prachtige kleuren zodat we de auto parkeren en al wandelend zeer mooie kleuren te zien krijgen waar de grootste caran d'ach kleurpotloden doos bij verbleekt. We zijn blij met deze verrassing en de pret is compleet als we kort daarna 2 Elken (grote rendieren) zien die een badje nemen in het meer. Grappig gezicht, want ze blijven er een poosje in staan badderen.

We zijn al bijna bij de noord oost uitgang terwijl de klok 18:00 heit als we een paar groepjes auto's zien staan en een hoopje mensen die naar 1 richting kijken.
Daar zit iets, dus we proppen onze enorme bolide tussen de anderen en vragen waar we moeten kijken. De richting wordt netjes aangewezen en we zien door de telelens inderdaad een paar beren die een 's middags gedode Bizon aan het verorberen zijn (dat laatste moeten we geloven, want zien doe je het niet achter de bosjes). We hoeven niet bang te zijn dat we aangevallen worden door de beren want bovenstaande foto is met maximale zoom en op de PC uitgeknipt en vergroot, maar de beren kunnen ook van het lijstje worden gevinkt dat bij elk dier door Bas ernaast wordt gehouden.

Op de terugweg spotten we nog vele dieren, het is immers in de vroege avond en dan zie je wel het een en ander. Leuk om te zien hoe een groepje Bizons het water overzwemmen en allemaal op de kant een klein spurtje nemen om zich daarna bij het groepje lekker uit te schudden. Een enorme file bij de andere Bizons doet ons besluiten terug te keren en een dorp eerder te gaan eten. In het donker rijden we terug naar onze lodge wat nog veel moeite kost omdat je erg op moet letten of er geen wild over steekt.
Om 23:00 liggen de mannen pas op bed, wij gaan nog een wijntje drinken die al op het ijs staat.

Dag 16: Yellowstone (Roosevelt Lodge-Grant Village)

In een fris huisje worden we wakker en het is meteen een goed moment om de nagloeiende as op te waarderen tot een vuurtjes, zodat het weer wat aangenamer wordt. Iedereen vond de cabin achteraf toch wel erg leuk om in te slapen, al was het anders dan we hadden gepland. We ontbijten in het restaurant bij de cabins en ik neem samen met Niels de eerste full stack pancakes, die toch best wel lekker smaken in de ochtend.

We verkennen eerst de buurt voordat we naar Mammoth Hot Springs gaan. Onderweg komen we nog een versteende boom tegen, maar we kunnen het niet checken omdat er een groot hek omheen staat. Vroeger stonden er 3, maar 2 zijn al versouvernierd. In de omgeving zien we veel grote dode bomen staan. Het blijkt het werk van een kevertje die in de wat hogere temperaturen die er nu zijn zich te goed doet aan deze bomen. Een triest gezicht hoor.
Aangekomen bij Mammoth Hot Springs hebben we nog steeds geen beer gezien. Wel een coyote, maar dat is slechts een hele kleine pleister op de wond. We hopen nog op meer.
De kalkbaden in Mammoth zijn erg mooi en varieren van wit tot aan allerlei verschillende kleuren blauw, groen en oranje. Een aantal bevatten water en veel zijn er droog, omdat het nu eenmaal geen lente is wanneer die dingen aan staan. We lopen een mooie route over vlonders en snuiven de eerste vieze zwavel luchten op.

We vervolgen onze weg in Yellowstone naar Grant Village, een beetje onderin het park, maar toch een flink eind van de zuidingang. We zien verschillende dieren en geysers en dat maakt het park zo leuk, verschillende landschappen, en veel beweging.
Onderweg moeten we weer wachten voor de Bisons, maar deze zijn een stuk wilder. Een vrouwtje en twee mannetjes... Ze briesen met een vaartje over de weg, een mooi schouwspel en we zijn blij dat we in de auto zitten.
Aangekomen bij het hotel is alles weer goed geregeld (ik had deze rechtstreeks geboekt) en we hebben een mooie kamer op een mooie locatie. Het eten in het bijbehorende restaurant geeft een mooi uitzicht op het meer. Niels zijn kies is los gaan zitten en hij heeft veel pijn bij het eten. Ook de pasta die we dan kiezen is nog lastig te eten. Laten we hopen dat hij morgen eruit is. Voorlopig vermaakt hij zich met zijn Poke-Egg, want die moest toch ook maar aangeschaft worden. Nu willen ze beiden graag lopen :-).

Dag 15: Jackson - Roosevelt Lodge

We staan niet al te vroeg op en halen een ontbijt en lunch in de plaatselijke supermarkt. Gelukkig heeft deze voor ons een heerlijk broodje gebakken en is er een saladebar, de verzorging is dus weer prima. Het zal een lange dag worden, eerst het Grand Teton bezoeken om daarna door Yellowstone te crossen, want ons hotel zit helemaal aan de noordkant en we komen aan de zuidkant binnen.

                                            

Na wat bochten door het stadje Jackson heen verschijnen de mooie bergtoppen van Teton. Er tegenover vinden we een mooie plek om te brunchen, want de klok kijkt inmiddels al over de 11 heen. Een klein stukje lager van onze picknick tafel is een riviertje die, zo blijkt als we erin staan, erg koud is en heel snel stroomt. Bas wil zelf geholpen worden met eruit gaan omdat hij bang is om te vallen door de kracht van het water. Niels lukt het zelf wel en Mirjam vond het water al wat te fris, dus die was al safe.
Verderop in Teton is er een hike naar een waterval en je kan je een stuk laten vervoeren per boot. Die blijkt erg rap te gaan en we maken samen met vele andere toeristen een paar mooie foto's van de verschillende punten van de waterval en uitzichtpunten over het meer.

Dan is het doorkarren het Yellowstone park in. Het park begint in het zuiden met een bergroute, naast een rivier met hier en daar een watervalletje, een erg mooie route dus. We passeren een aantal bezienswaardigheden die we later op de planning hebben. Het park is immers erg groot en je mag er maar 25 mph / 45 kmh rijden dus je bent wel even bezig. We hebben voor een overnachting op 2 locaties gekozen dus dat gaat goed komen. Op een gegeven moment moeten we heel langzaam rijden omdat een van de Buffels de weg heeft uitgekozen om een stukje te gaan wandelen. Dat gaat op zijn gemak en hij loopt rustig op een paar centimeter van onze auto vandaan, dan is het toch wel een groot beest.

Al met al komen we pas om 20:00 aan bij het hotel Mammoth Hot Springs, helemaal in het noorden van het park. Er blijkt bij het inchecken iets niet te kloppen en er is geen kamer voor ons. Wel kunnen we naar een cabin in Roosevelt Lodge, maar daar is geen sanitair en de kachel is een houtkachel. Mirjam en de kinderen huiveren bij het idee om 's nachts naar een centraal toillet te moeten, zeker als er beren zijn. Het blijkt toch de beste optie, dus we eten snel iets en gaan dan nog drie kwartier rijden naar de cabin. Dit blijkt toch wel erg leuk, zeker nu het wat frisjes is en er een fikkie gestookt kan worden. Laat stappen we uiteindelijk in bed.

Dag 14: SLC-Jackson

De morgen in Salt Lake City begint aan de vroege kant met en wekker die afging op een tijdstip waarop de vorige kamerhuurder op heeft gestaan. Wij willen dat eigenlijk nog niet, maar van echt doorslapen komt niet meer. Gisteren was het eten bij de Italiaan erg goed zodat we besluiten onderweg te gaan ontbijten en niet in het hotel, het blijkt dat we hier geen spijt van krijgen…

Nadat we een uurtje onderweg zijn naar Jackson in het mooie Grand Teton(door de mannen met gegrinnik uitgesproken als grote tieten) gebergte, ook een National Park zijn we toe aan een ontbijt. Bij de afslag naar het plaatsje Layton (UT) zien we een bordje van Applebees staan, dus dat wordt het doel. Voordat we daar zijn aanbeland is het op een parkeerplaats een drukte van belang en dat voor een zondag ochtend om 10:00.

Het blijkt voor het restaurant “Cracker Barrel” te zijn en dit ziet er erg leuk uit. Een klein winkeltje en een leuk restaurantje met allemaal oude originele dingen van de Moormonen, want daar zit het in Salt Lake City en omgeving natuurlijk vol mee. De keuze blijkt er reuze en het is nog lastig om een goede keuze te maken, want alles ziet er heerlijk uit. Ook deze keer lukt het een keuze te maken en we krijgen een geweldig ontbijt voorgeschoteld waarvoor we de eerste keer van deze vakantie een doggie bag moeten vragen, want de cake ziet er heerlijk uit maar is toch echt te veel.

Bij het afrekenen komt de ober nog snel de vergeten DS brengen van Niels zodat we compleet de reis kunnen hervatten. We nemen de toeristische route en rijden door mooie bossen/bergen heen met als hoogtepunt een stukje langs lake Bear, een grote plas met helder blauw water tussen de bergen in, prachtig. We komen hier ook in een nieuwe staat: Idaho. De koffie komt dit keer niet bij Starbucks vandaan, maar uit een koffieshop bij een boekwinkel. Nadat de espresso Macchiato op de parkeerplaats op wonderbaarlijke wijze uit mijn handen vallen en er twee nieuwe worden aangeboden merkt Bas in de auto op dat deze koffie heerlijk ruikt. Het bleek ook zowaar een echte espresso te zijn van net gemalen boontjes de heimwee naar onze Jura wordt weer aangewakkerd.

Het einde van de rit is een wat ouder hotel dat prachtig in het Teton gebergte ligt in de staat Wyoming. We nemen een frisse duik (het water  is hier wel een stukje koeler dan in Moab) en proberen de nieuwe bal uit die we vandaag hebben gekocht. Hij werkt. Dan op weg naar een restaurant waar we een wat doorbakken zalm bestellen en Mirjam nog net op tijd vraagt wat de Veggies van de dag zijn, want Corn is toch echt geen optie. Salade wel en het blijft bijzonder dat ze hier rauwe champies als onderdeel van de salade rekenen. Gelukkig kunnen we terug lopen, want Bas heeft een Poke egg (een stappenteller van de nintendo DS) en wij hebben teveel alcohol bij het eten gedronken om te gaan rijden. Je wordt hier overigens doodgemept met verschillende liquor stores, vast omdat men in Utah erg moeilijk daarover doet.